شورای آتلانتیک: حملات آمریکا برای جنگجویان یمنی بازدارنده نیست

یک اندیشکده آمریکایی به درماندگی آمریکا در مقابل مقاومت یمن اذعان کرد.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: «شورای آتلانتیک» در تحلیلی، از قول سوی ویلیام وکسلر مدیر ارشد برنامه خاورمیانه در این اندیشکده نوشت: تجارت بین‌المللی به هشت گلوگاه اصلی دریایی محدود است. نیمی از این هشت گلوگاه، پراکندگی گسترده‌ای دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از آنها در اروپا (تنگه جبل‌الطارق)، یکی در آفریقا (امید نیک)، یکی در شرق آسیا (تنگه‌های مالاکا) و یکی هم در آمریکا (کانال پاناما) قرار دارد. متأسفانه، نیمه دیگر این گلوگاه‌های حیاتی همه در منطقه نسبتاً کوچکی متمرکز شده‌اند که در آن جنوب غربی آسیا با اروپا و آفریقا تلاقی می‌کند: تنگه بسفر، کانال سوئز، تنگه باب‌المندب و تنگه هرمز. این منطقه همچنین به عنوان مهم‌ترین منبع یگانه انرژی مورد نیاز اقتصاد جهانی شناخته می‌شود.

امروزه، بزرگ‌ترین تهدید برای این گلوگاه‌ها، از ناحیه ایران و نیروهای نیابتی آن است. تهران دیرزمانی است که به بستن تنگه هرمز تهدید کرده و مکررا کشتی‌ها را در منطقه هدف حمله قرار داده است. اخیراً حتی تهدید کرد که جبل‌الطارق را می‌ببندد. حوثی‌ها، شریک و نماینده ایران در یمن، به طور مکرر به کشتی‌هایی که از باب‌المندب می‌گذرند، حمله کرده‌اند. دولت بایدن تهدید را شناسایی کرد، ائتلاف چندجانبه را تشکیل داد و سپس اقدام کرد. امید می‌رود که از این رویکرد، دروس درستی هم در مجلس سنا و هم در تهران آموخته شود. اما ایالات متحده نیز باید درس‌های خود را بیاموزد. در طول دوره‌های مختلفِ دولت‌ها و کنگره، واشنگتن به طور مداوم تهدید ذاتی ناشی از حوثی‌ها را دست‌کم گرفته و بدین ترتیب، شرایطی را فراهم کرد که به حوثی‌ها اجازه داده تا رونق بگیرند.

حملات روز پنجشنبه، نخستین مورد از واکنش نظامی آمریکا علیه حوثی‌ها نیست. حملات سال ۲۰۱۶ آمریکا علیه حوثی‌ها، احتمالا در میان هزاران حمله ائتلاف سعودی علیه این گروه گم شد. این حملات نشان داده که حوثی‌ها دیرزمانی است که خواهان پذیرش خسارات نظامی و تلفات انسانی ناشی از حملات هوایی هستند. حوثی‌ها، به جای آنکه بازداشته شوند، پولی را که توسط ایران فراهم می‌شود، برای تهیه سامانه‌های تسلیحاتیِ توانمندتر سرمایه‌گذاری می‌کنند. بنابر تجربه این گروه در گذر سال‌ها حمله هوایی، بعید است که حملات اخیر هم به یک بازدارندگی راهبردی بینجامد و بنابراین حوثی‌ها با رغبت به هدف گرفتن کشتیرانی در دریای سرخ ادامه خواهند داد.

با این حال، حملات این چند روز روی چیزی متمرکز شدند که دستیابی به آن امکان‌پذیرتر است. به نظر می‌رسد که حملات آمریکا و انگلیس علیه مقرهای فرماندهی و کنترل حوثی‌ها، ابزارهای آگاهی‌شان از وضعیت حوزه دریایی و توانایی‌های حمله آنها هدایت شده باشد. ضرورت محروم کردن حوثی‌ها از ابزارهای انجام حملات بیشتر به ترافیک دریایی آمریکا، ائتلاف و نیز کشتیرانی تجاری، موضوعی است که از طریق بیانیه‌های متعدد کاخ سفید و وزارت دفاع به طور عمومی اعلام شده است. البته، چالش ماجرا این است که ایالات متحده، بریتانیا و ائتلاف همراهشان تا چه اندازه به انجام حملات بیشتر، در صورت ادامه حملات حوثی‌ها به کشتیرانی، تمایل خواهند داشت.

جاناتان پانیکوف مدیر ابتکار امنیتی خاورمیانه در شورای آتلانتیک می‌گوید: حوثی‌ها در هفت هفته گذشته بیش از بیست حمله انجام دادند که ترافیک دریایی جهانی را مختل و متحدان آمریکا را تهدید کرد. اما حملات ایالات متحده و بریتانیا احتمالاً نمی‌توانند تجاوز حوثی‌ها در دریای سرخ را متوقف کنند. هدف ایالات متحده و ائتلاف، اعاده بازدارندگی است. چنین هدفی، تقریباً بطور قطع، نیازمند پاسخگویی مداوم به حملات حوثی‌ها خواهد بود و احتمالاً با تشدید رویه تهاجمی برای تأثیرگذاری معنادار بر ذهنیت رهبری حوثی. این کار آسان نخواهد بود. حوثی‌ها خود را به عنوان نیرویی می‌بینند که چندان چیزی برای از دست دادن ندارند. از نظر نظامی با حمایت‌های ایران تقویت شده‌اند و اطمینان دارند که ایالات متحده وارد جنگ زمینی نخواهد شد.

توماس واریک عضو ارشد شورای آتلانتیک نیز می‌گوید: ابتکار عمل در دست حوثی‌هاست تا ببینیم آیا می‌خواهند جنگ خود علیه جهان را ادامه دهند یا نه. چالش اصلی این است که ایران، که فناوری و قطعات حیاتی برای موشک‌ها و پهپادهای حوثی‌ها را فراهم می‌کند، همچنان نیروی نیابتی خود را تشویق خواهد کرد که با وجود حملات ایالات متحده، همچنان کشتیرانی بین‌المللی را هدف بگیرد. ایران با حمله به نیروهای نیابتی‌اش، بازداشته نمی‌شود. در عین حال، هنوز مشخص نیست چه چیزی می‌تواند حوثی‌ها را از ادامه درگیری علیه ایالات متحده و متحدانش باز بدارد.

منبع: مشرق

کلیدواژه: تحلیل روز طوفان الاقصی قیمت عملیات طوفان الاقصی یمن رژیم صهیونیستی اسرائیل اسراییل دریای سرخ تنگه هرمز تنگه باب المندب تنگه جبل الطارق شورای آتلانتیک کانال سوئز خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت شورای آتلانتیک ایالات متحده حوثی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۳۵۶۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پیشنهاد گروگان سابق آمریکایی در خصوص جنگ ایران و اسرائیل

جان لیمبرت، گروگان سابق سفارت آمریکا در تهران در مطلبی با اشاره به سطح تنش‌ها بین ایران و آمریکا بر لزوم گفتگو بین طرفین تاکید کرد و گفت که صحبت با ایران سخت خواهد بود؛ اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ جان لیمبرت، دیپلمات پیشین آمریکایی در مطلبی برای اندیشکده ریسپانسیبل استیت کرفت نوشت، برای چندمین بار، ایالات متحده و ایران به یک جنگ آشکار نزدیک شده اند که هیچ یک از طرفین آن را نمی‌خواهند. بر اساس این گزارش، اخیرا اسرائیلی‌ها به ساختمانی در محوطه کنسولگری ایران در دمشق حمله کردند که منجر به شهادت هفت مستشار نظامی ایران شد.

در مقابل ایرانی‌ها به این نقض اماکن دیپلماتیک اعتراض کرده و با پرتاب صد‌ها پهپاد و موشک جنگی به سمت اسرائیل به آن پاسخ دادند. در این بین آمریکا با هشدار‌های فراوان به رهگیری آن‌ها کمک کرد. اسرائیلی‌ها برای نشان دادن توانایی خود، دست به یک حمله متقابل زدند. به نظر می‌رسد که این مبادله تا دور بعدی فعلا پایان یافته است.

دیر یا زود، اگر آمریکا و جمهوری اسلامی می‌خواهند از این درگیری باخت-باخت اجتناب کنند، باید شروع به گفتگو کنند. ۴۵سال اتهام و نکوهش از سمت دو طرف، دستاوردی برایشان به ارمغان نیاورده است. همچنین برای دولت‌های متوالی ایالات متحده، ایران همچنان معما است و معما باقی خواهد ماند.

با الهام از تروتسکی می‌توان گفت «شما ممکن است کاری با ایران نداشته باشید. اما ایران با شما کار دارد.» برای ایران، آمریکا یک مشغله ذهنی باقی می‌ماند. جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده که بعد از چهل و پنج سال جایگاه خود را حفظ کرده است. حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا باید با جمهوری اسلامی صحبت کنیم، در حالی که اصل سیاست جمهوری اسلامی به قول یکی از مقامات ایرانی «مخالفت با آمریکا» است؟

جان لیمبرت ادامه می‌دهد: «ما باید صحبت کنیم، زیرا صحبت کردن (و گوش دادن) به دشمن به معنای تامین منافع ملی ما از طریق برقراری ارتباط است. حرف زدن هرگز به معنای تایید یا حمایت نیست.» تا امروز که دو طرف با هم صحبت نکرده اند، چه اتفاقی افتاده است؟ یا به عنوان مثال وقتی نمایندگان جمهوری اسلامی در جلسات از ملاقات حضوری با همتایان آمریکایی خود اجتناب می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

هر گاه دو طرف، همسایه ها، اقوام، کشور‌ها به هر دلیلی نتوانند با هم صحبت کنند، هر یک از طرفین برای دیگری به طور همزمان تبدیل به مافوق بشر می‌شوند که قادر به هر کاری است. در این صورت، یک ایران مافوق بشر می‌تواند در عرض چند هفته سلاح هسته‌ای بسازد و تحویل دهد، نیرو‌های محور مقاومت را برای انجام ماموریت هایش در هر جایی تقویت و امپراتوری‌های قدرتمند ایرانی دوران یونان و روم را بازسازی کند.

از سوی دیگر، ایالات متحده مافوق بشر نیز می‌تواند سیاست مداخله در رویداد‌های ایران را به شکل دیگری ادامه دهد. در یک سطح، سیاستمداران تهران و واشنگتن به دنبال اجتناب از جنگ ایران و آمریکا هستند. ایران نمی‌خواهد جنگ بزرگ، اوضاع را در این کشور به‌هم ریزد و در واشنگتن، هر دو رئیس جمهور دموکرات و جمهوری خواه می‌دانستند که «جنگ احمقانه دیگر» در خاورمیانه یک بازنده سیاسی به همراه دارد.

در سال ۲۰۱۶، ترامپ در برابر چنین جنگ‌هایی مقاومت کرد و پیام او قدرتمند بود. اگرچه او به طرز احمقانه‌ای توافق هسته‌ای ایران را رها کرد و تهدیدی عجیب برای زدن «۵۲ مکان تاریخی» در ایران مطرح کرد، اما به وضوح شکی برای پرهیز از جنگ نداشت. زمانی که مشاور امنیت ملی‌اش او را به سمت رویارویی سوق داد، وی را اخراج کرد.

آیا نخست وزیر بنیامین نتانیاهو می‌خواهد ایالات متحده را وارد جنگ با ایران کند؟ به نظر می‌رسد که او در پی حفظ خود در قدرت است. جنگ‌ها اغلب با بیان اینکه هر دو طرف خواهان صلح هستند، آغاز می‌شود. اما محاسبات نادرست یا دست کم گرفتن طرف مقابل و اقدامات شخص ثالث می‌تواند کشوری را به سمتی سوق دهد که خود می‌داند ویرانگر است. لیمبرت در نهایت تاکید کرد که صحبت با جمهوری اسلامی سخت خواهد بود، اما اگر بتواند هر دو طرف را از مسیر فاجعه دور نگه دارد، ارزش دارد.